Thanos Galis
Για πόσο ακόμα θα κρυβόμαστε πίσω από νούμερα που δεν λένε την αλήθεια; Κάθε μήνα, κάθε τρίμηνο, ανακοινώνονται «μετρήσεις ακροαματικότητας» και όλοι κάνουν ότι πανηγυρίζουν ή θρηνούν, ανάλογα με το τι γράφει το χαρτί. Τα διαφημιστικά γραφεία κοιτούν ψυχρά τα ποσοστά, οι ανταγωνιστές «ζυγίζουν» την αγορά, και κάποιοι διευθυντές νομίζουν ότι το παιχνίδι παίζεται εκεί.
Η αλήθεια όμως είναι άλλη: ο ακροατής δεν κάθεται να δει αν το ραδιόφωνο που ακούει έχει 2% ή 10%. Ο ακροατής κουμπώνει εκεί που νιώθει αυθεντικότητα. Εκεί που η φωνή τον συγκινεί, εκεί που η μουσική του μιλάει. Το ραδιόφωνο, εδώ και χρόνια, έχει απομακρυνθεί από αυτή την ουσία. Ανακυκλώνουμε τα ίδια πρότζεκτ, τις ίδιες εγγυημένες συνταγές, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει το ρίσκο της πραγματικής ανανέωσης.
Όποιος νομίζει πως ξέρει τι δουλεύει, είναι βαθιά γελασμένος. Το κοινό έχει αλλάξει. Οι εποχές άλλαξαν. Αλλά οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Το αποτέλεσμα; Ένα ραδιόφωνο που κινείται με αυτόματο πιλότο, χωρίς φρέσκια ψυχή.
Η αυθεντικότητα δεν είναι πολυτέλεια, είναι προϋπόθεση. Όποιος διευθυντής προγράμματος το καταλάβει και το εφαρμόσει με συνέπεια και τόλμη θα πάρει προβάδισμα. Γιατί ο ακροατής δεν ψάχνει το τέλειο, ψάχνει το αληθινό. Θέλει να νιώσει ότι εκεί στην άλλη άκρη υπάρχει κάποιος που μιλάει με ειλικρίνεια, με πάθος και με προσωπικότητα.
Αντί λοιπόν να γίνονται για τα μάτια του κόσμου meetings κάθε τόσο, απαιτείται κάθε εβδομάδα σοβαρή δουλειά με τους παραγωγούς και τους διευθυντές προγράμματος. Όχι απλά να ακούγονται εκπομπές από το audio logger, να γίνεται αυστηρή αυτοκριτική και ουσιαστική βελτίωση αλλά κάτι βαθύτερο. Πριν ξεκινήσει καν αυτή η διαδικασία, πρέπει να δουλευτεί η ίδια η ομάδα. Να γίνουν ψυχομετρικά τεστ ώστε οι άνθρωποι να ξεκλειδώσουν, να καταλάβουν τον εαυτό τους και τους συναδέλφους τους, και να μάθουν να λειτουργούν πραγματικά ως ομάδα.
Και κάτι ακόμα πιο ριζοσπαστικό: το ραδιόφωνο θα αλλάξει πραγματικά όταν, μέσα σε αυτά τα meetings, οι διευθυντές προγράμματος δεν εκπαιδεύουν απλώς την ομάδα τους αλλά συστήνουν και εκπαιδεύουν τον αντικαταστάτη τους. Αυτό είναι η ουσία της ηγεσίας, να χτίζεις το μέλλον, όχι απλώς να κρατάς μια θέση.
Ωραία όλα αυτά… η αυτοκριτική, η βελτίωση, οι εσωτερικές συζητήσεις. Αλλά για σταθείτε λίγο: πού είναι η γνώμη του ακροατή; Τι ρόλο του δίνετε πραγματικά στη διαμόρφωση του προγράμματος; Όσο καλό κι αν νομίζετε ότι είναι το προϊόν σας, αν δεν χτυπάει την καρδιά αυτού που το ακούει, τότε απλώς ανακυκλώνετε το τίποτα.
Και κάτι ακόμα: σκεφτείτε να δειγματίζετε αποσπάσματα εκπομπών στους ακροατές, να ζητάτε άμεση γνώμη, να τεστάρετε το αποτέλεσμα στην πράξη. Όχι άλλες αυταπάτες σε κλειστά γραφεία και ασυναρτησίες με ποσοστά.
Η μεγαλύτερη αδυναμία του σημερινού ραδιοφώνου είναι η έλλειψη τόλμης. Αντί να δημιουργεί, αναπαράγει. Αντί να ανοίγει δρόμους, πατάει σε πεπατημένα. Όμως όποιος τολμήσει να σπάσει αυτή τη ρουτίνα θα είναι εκείνος που θα γράψει το μέλλον.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, ο ακροατής δεν μετράει με νούμερα. Μετράει με την καρδιά.
